Zelf heb ik als verenigingsadviseur de afgelopen 3 jaar regelmatig het Vereniging 3.0 model ter sprake gebracht tijdens lezingen en opleidingen. In het begin schoorvoetend omdat de overgang van 1.0 naar 3.0 wel heel aanlokkelijk lijkt. De organisatie kan scoren door in te zetten op de actieve leden, maar de hele 2.0-dynamiek waarbij de leden en vooral hun behoeften centraal staan, wordt hierbij overboord gegooid.

Wat me zeker aantrekt in 3.0 is het element van werken met en voor de leden. Met niet zomaar de organisatie als beterweter maar als facilitator van de verbinding tussen de leden. Niettemin roept de aanpak ook heel wat vragen op. Ik hoop hierop samen met de deelnemers een antwoord te krijgen tijdens de BSAE Masterclass met Ivan Pouwels.

1. Als we vanuit de voortrekkersrol vooral inzetten op vernieuwing, krijgen we dan wel alle leden mee?
2. Indien we focussen op zij die mee willen, hoe gaan we dan verder om met de overige leden (bv. de passieve leden die enkel interesse hebben in een beperkt aantal voordelen)? Steken we die dan buiten of verzinnen we iets anders voor hen?
3. Indien er meerdere snelheden binnen de vereniging zijn, hoe zorg je ervoor dat leden kunnen bijbenen? Of hoeft dat helemaal niet?
4. Indien we vooropstellen dat we breder dan de leden kijken, en dus ook de markt (de klanten van de leden), maar ook andere actoren meenemen in het verhaal van 3.0, is er dan geen risico voor identiteitsverlies bij de organisatie? Of biedt sectoroverschrijdend samenwerken net nieuwe opportuniteiten?
5. Als we vanuit de mededingingswetgeving kijken naar 3.0, bestaat er geen gevaar dat verregaande ‘samenwerking’ onder concullega’s (coopetitie) leidt tot concurrentievervalsing, monopolisering ?
6. Als we vanuit de lobby kijken naar 3.0, hoe gaan we dan om met het concept van ‘representativiteit’? Met hoeveel leden zijn we dan echt nog, als we het vooral met de voortrekkers doen? Halen we net niet autoriteit uit solidariteit waarbij we zoveel mogelijk leden om ons heen willen scharen?
7. Als we vanuit de werking van de organisatie kijken, hoe gaan we de verenigingsprofessionals ‘omturnen’ zodat ze met al deze nieuwe dynamieken kunnen omgaan. Wat voorheen mooi in de ‘Body of Knowledge’ van de vereniging paste, lijkt nu veel volatieler door de brede werking en de inzet van de leden zelf, ten opzichte van de klassieke aanpak waarbij stafmedewerkers aan het stuur van de kennis zitten.
8. Als we vanuit het bestuur/de bestuurder kijken naar 3.0, wat betekent dat dan voor het profiel en de competenties van onze bestuurders en zijn zij in staat deze stap te zetten?

Dit artikel werd eerder al gepubliceerd op www.marcmestdagh.be.